Dit verhaal is een inzending voor de verhalenwedstrijd 2021, georganiseerd door Cultuur Overdag in het kader van de Boekenweek 2021 met als thema ‘Tweestrijd’.

Hartklepoperatie

door Piet van Roozendaal (Geldrop)

In 2010 in april morgens vroeg werd ik wakker met en raar gevoel de ik niet kende en niet als fijn vond, maakte mijn vrouw wakker die 112 belde,en binnen 10 minuten was de ziekenwagen aanwezig ,mijn vrouw vragend, wat heeft ie nou, de broeder zei, uw man heeft een hartaanval en word meteen naar het Catherine ziekenhuis in Eindhoven  gebracht dat was even paniek, wij snapten het niet, maar in de ziekenwagen  werden al voorbereiding en getroffen voor een dotteroperatie, binnen 1 kwartier lag ik op de operatie kamer,en werd via mijn lies 2 stens geplaatst, tijdens dat gebeuren vroeg de dokter, rookt u,ik zei doe maar niet, maar de dokter bedoelde of ik gerookt had ik zei 34 jaar, maar nu niet meer rookte, hij zei, dit kan er nog een staartje van zijn. Na 3 kwartier werd weer in de ziekenwagen geladen en naar het st Anna ziekenhuis gebracht en daar een dag op de IC gelegd voor controle, heb en week in het ziekenhuis  gelegen, mocht naar huis, en kreeg en werd onder leiding van een sportarts oefenen, dat ging prima.

Rampjaar 2020, Omdat ik elk jaar op controle moest bij Dr. Haest mijn cardioloog en de laatste jaren de dokter zich wat zorgen ging maken over een hartklep die niet goed werkte en elk jaar slechter ging, kreeg ik dit jaar te horen dat mijn, hartklep vervangen moest worden en dat daar al niet te lang gewacht kon worden. Tegelijk begon het coronavirus de kop op te steken.om alle voorbereidingen te treffen, zoals hartcardiogram. gebit onderzoek, maag en darm onderzoek, en werd gebeld door een dokter van het Catharine ziekenhuis in Eindhoven dat ik contact opnemen met een geriater ik vraag wat is een geriater, dat is iemand die moet bekijken of ik nog wel geschikt ben om die hartklep operatie kan ondergaan, en omdat ik ouder dan 75 ben moet een geriater  controleren of daar nog.  geschikt voor was op mijn leeftijd     heb een afspraak gemaakt, ook in Eindhoven, mijn vrouw mocht mee dat onderzoek duurde meer dan een uur moest me helemaal uitkleden in een andere kamer, ze heeft  me lichamelijk onderzocht, stelde vragen om mijn geheugen te testen, ik werd goed gekeurd dus, weer wat verder, moest in gesprek met cardiologie mij zou opereren. moest toestemming geven voor deze operatie want er waren wel risico’s aan verbonden, ze zag mijn niet reanimeer medaille en zei toen, als wij bezig zijn met operatie houden wij niet op, maar als het helemaal verkeerd loopt, wil ik er een streep onder, daar was ze het mee eens. Maar de wachttijd was 5.  maanden ,en daar zag erg tegenop, maar omdat een valpartijen had gehad, en ik contact opnam met mijn cardioloog die beloofde dat hij contact op zou nemen met het Catharine ziekenhuis in Eindhoven, en dat bleek achteraf heel goed gewerkt te hebben, omdat binnen een week werd gebeld voor de operatie op 1 december jl. ,werd een dag van te voren opgenomen, voor onderzoeken ,en 3 dagen moeten stoppen met bloedverdunners, kreeg te horen dat ik morgens om 8 uur aan de beurt was, daar was ik blij mezzo vroeg mogelijk, moest me avonds en morgens me wassen met desinfecteren middel met washandjes, ze kwamen me helpen voor mijn rug te wassen, had sinds mijn opname, niets aan dan een hemd ,maar dat is daar heel normaal. Kreeg avonds  een pil om rustig te kunnen slapen, mocht niet eten ze brachten me.  naar een zaal waar wel 20 lagen die vandaag geopereerd werden de cardioloog die mij zou opteren  ,ze zei we hebben elkaar gesproken  zei ja ,en vroeg maak er iets goeds van, dat beloofde ze, een verpleger kwam bij mij, zei we gaan beginnen en weg was ik toen ik. bij kwam verbaasde ik me dat ik niet ziek was, omdat  ik via. mijn liezen ben geopereerd, moeten mijn liezen langzaam worden wennen om  de snee met drukverband 6 uur stil  blijven liggen, na die tijd werd her verband voorzichtig verwijderden gelukkig bleef alles goed dicht maar moest wel rustig aan doen, het ging allemaal goed, en na een dag mocht ik even uit bed en werd niet ziek, dat vond ik geweldig, had ik niet verwacht, de verzorging was geweldig, maar op donderdag dacht ik dat ik naar huis zou mogen maar dat ging niet door, omdat mijn bloed nog te dik was. maar een dag later mocht ik naar huis. mijn vrouw vertelde dat toen ik geopereerd was de cardioloog mijn vrouw meteen had opgebeld dat de operatie goed was verlopen een hele geruststelling dat alles goed was verlopen. Dus na 5 dagen kon ik naar huis en dacht ik dat ik heel wat kon, maar dat viel tegen. Ik liep naar een winkel waar ik me niet zo goed voelde. In de winkel zagen ze dit en gingen ze een stoel voor mij halen. Hier heb ik 5 minuten op gezeten en hierna ben ik weer naar huis gelopen. Dit heb ik wel rustig aan gedaan omdat ik me moet aanpassen aan mijn nieuwe hartklep, en de nieuwe hartklep een mij. Alles bij elkaar genomen is 2020 een tegenstrijdig jaar geweest. Van maart tot december een gevecht met het coronavirus en het gevecht om geopereerd te worden voor een nieuwe hartklep inclusief het wachten daarop. Dat 2020 toch nog zo heeft kunnen eindigen moet mij eigenlijk blij stemmen en hopen dat 2021 minder rampzalig zal zijn dan 2020.